Verslag!

HOLAAA!!


Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geplaatst op mijn site, maaaar… niet zonder reden: ik ben de afgelopen maanden erg druk geweest (en dit klinkt raar nu ik het schrijf) met al mijn vakanties! Nu, een week voor vertrek naar NL, even een ‘update’!

Midden november was ik klaar met mijn ‘exchange semester’ aan de Universiteit! Ik heb alles afgesloten met goede cijfers, zonder herkansingen en daarom had ik veel tijd over om dingen te zien/ondernemen in BsAs. Ik heb samen met Eveline culturele dingen gedaan, zoals musea bezoeken en door vele parken gewandeld als toeristen ‘gewapend’ met een camera. Ook hebben we het supergave concert van Shakira bijgewoond, een polo wedstrijd en uiteraard vele andere “afscheidsfeestjes en etentjes” gehad.

Begin december ben ik op bezoek gegaan bij Mina en Berend op 6-7 uur afstand van BsAs. Na een eerste verblijf van een paar dagen in het dorpje Monte Buey, zijn we met de auto naar Cordoba gegaan (provincie in Argentinië). We hebben een ontzettend mooie tour door de bergen gemaakt en ergens in een schattige dorpsvallei overnacht. Voor een uitgebreid verhaal + foto’s kunnen jullie kijken op Mina haar website: www.minaenberend.web-log.nl

Op 14 december was ik op het vliegtuig gestapt en vloog ik richting Curaçao via Colombia. Ik zag na 5 maanden eindelijk Reggie weer. We hebben een fijne “zon, zee en strand” vakantie gehad! We waren, naast de strand en vrienden bezoekjes, naar vele pagara (vuurwerk) shows geweest en ook bezoekjes gebracht aan de familie van Reggie rond kerst en oud&nieuw. Verder hebben we nog gedoken, wat rondgewandeld door de stad en voor ik het wist waren de 2½ weken om en zat ik weer in het vliegtuig richting BsAs.

Ik kwam 2 februari om 6 uur ’s ochtends aan in BsAs en kon die avond om 9 uur weer terug naar het vliegveld om mamma en Hannah op te halen. De vakantie begon gelijk goed. De eerste dag werden er tassen vol schoenen, tassen, riemen en kleding ingeslagen! De 3½ week die daarop volgden waren bijzondere belevenissen, even een samenvatting:

Onze eerste bestemming was San Martin de Los Andes. Een mooi klein stadje aan een meer met een aantal winkeltjes, vriendelijke mensen en lekker eten! Daar stond ons autootje (voor 7 dagen) op ons te wachten! Na 4 nachten zijn we doorgetrokken naar San Carlos de Bariloche en hebben we de bekende tocht langs de 7 meren gemaakt. In verhouding met San Martin was Bariloche een lelijke en toeristische stad, maar wel met een even indrukwekkende omgeving! Bariloche wordt wel het Zwitserland van Zuid-Amerika genoemd.

We hebben in deze 2 gebieden zoveel gedaan: paardrijden, een supergave rafting gedaan, gezwommen, een boottocht gemaakt, zelf een bootje gehuurd, SPA bezoekjes, stadjes bezocht, watervallen bekeken en met onze schattige Fiat (zo’n winkelwagentje) ware ‘off-the-road’ tochten gemaakt door modder, door water en over wegen die ik geen wegen kan noemen, maar te midden van een ongelooflijk mooie natuur…

Vervolgens zijn we aan de Ruta 40 begonnen, een trip van in totaal 4 nachten. Ruta 40 is een weg die van noord naar zuid Argentinie gaat, dwars door de Andes (5350 km lang, wij hebben een deel hiervan gedaan). We hebben 2 dagen lang in een bus gezeten, onderbroken met een nacht in Perito Moreno en een bezoek aan “Cueva de Las Manos”. Deze ligt zich in het mooie groene dal van de Rio de las Pinturas. Op deze plek treft men rotsschilderingen aan van bijna tienduizend jaar oud. Het betreffen voornamelijk primitieve afbeeldingen van guanaco's, puma's, mensen en vooral veel, heel veel afbeeldingen van handen.

Verder gereisd naar (het nog maar 25 jaar bestaand) dorpje El Chaltén. In de buurt van dit dorpje torent het Cerro Fitzroy, ook Cerro Chaltén genaamd, een 3375 meter hoge berg gelegen in Patagonië, op de grens tussen tussen Chili en Argentinië. El Chaltén betekent ‘rokende berg’ vanwege een wolk die meestal rond de top van deze berg blijft hangen. De berg werd door lokale stammen als heilig beschouwd. Na een 3 uur lange bergwandeling en 2 zeer pijnlijke blaren kwamen we aan bij de voet van de berg. En dat zag er erg mooi/film-achtig uit.. Maar goed, toen moesten we weer 3 uur terug :S

Daarna door getrokken naar El Calafate om de zeer bekende gletsjers te zien in het nationale park Los Glaciares! Dat was in alle opzichten fantastisch (behalve het (haast Nederlandse) weer: koud + regen) De gletsjer was zo groot en zo bizar, dat het net een decor leek van piepschuim gemaakt. De gletsjer ‘Glacier Perito Moreno’ is 60 meter hoog, 4 km breed en heeft een oppervlakte van 195 km2! Als er een stuk ijs afbreekt geeft dat een sensationeel krakend geluid, dat vervolgens in het water van het azuurblauwe meer met een enorme knal dondert!

Na 2 nachten in El Calafate zijn we teruggevlogen naar BsAs en na een dag weer verder getrokken naar het Noorden, naar Iguazu. Het Parque Nacional de Iguazú is een groot natuurpark in het noorden van de Argentijnse provincie Misones, vlak bij het drielandenpunt tussen Brazilië, Paraguay en Argentinië, waar de rivieren de Paraná en de Iguaçu samenvloeien. Het park is beroemd vanwege de 2700 meter brede watervallen, vooral de zgn. Duivelskeel (Garganta del Diablo), een (bijna) cirkelvormige waterval van 80m hoog. Rondom deze waterval bevindt zich een subtropisch regenwoud met meer dan 2700 plantensoorten en dieren, zoals: de reuzenotter, de reuzenmiereneter, de tapir, de jaguar en de kaaiman.

Hier hebben we 1 dag de Argentijnse kant van deze Garganta del Diablo bekeken door middel van een ‘amazing’ boottocht. De volgende dag zijn we naar Brazilië gegaan. We hebben daar een afwisselende dag gehad met fietsen door de jungle, 4x4 tour, speedboot, kanotocht, nog een boottocht naar de watervallen etc. De derde dag zijn we naar de mijnen van Wanda gegaan waar de grond zeer rijk is aan allerlei mooie (half)edelstenen, zoals de paarse amethist en de witte bergkristal.

Teruggekomen in BsAs, hadden mamma en Hannah hun laatste 2 dagen. Nadat ik hen had weggebracht, heb ik 1½ dag even niets gedaan: de vermoeidheid sloeg wat toe! De reis was zo onvergetelijk, maar zeer intensief! Aan de rust kwam ook al snel een einde toen een vriendinnetje me belde of ik zin had om naar het Carnaval del País in het dorpje Gualeguaychu te gaan. 4 uur later ging ik weer; 3½ uur in de bus heen, toen een spetterende show en ’s nachts weer terug! Ik werd weer helemaal vrolijk van alle kleurige outfits (nou ja, veertjes en dingetjes –om- het lichaam heen), bodypaintings, praalwagens en de echte Latino Carnavalsmuziek en ‘movements’!

Nu ben ik hier nog voor een paar dagen: 4 februari vlieg ik naar Washington. Daar ga ik een dagje Washington bekijken en dan verder naar Nederland. 7 februari ben ik weer!

Hasta luego
Un beso grande Nina